AIDS to ostatni etap rozwoju zakażenia wirusem HIV i jest to zespół nabytego niedoboru odporności. AIDS jest połączeniem chorób spowodowanych niewystarczającą pracą układu odpornościowego z powodu zakażenia wirusem HIV.
Pochodzący od małp wirus HIV poczynił spustoszenie i zasiała strach w latach 80-tych ubiegłego wieku. AIDS, jako następstwo obecności HIV nazywana była chorobą homoseksualistów i prostytutek. Narosło wokół niej wiele mitów i przekłamań. Dziś wiemy, że osoba która zaraziła się wirusem HIV nie oznacza, że ma AIDS. Zanim rozwinie się AIDS mija średnio 10-12 lat.
Kiedy po raz pierwszy odkryto AIDS?
W 1981 roku w Stanach Zjednoczonych, podczas zbierania danych o chorobach zakaźnych, odkryto dużą liczbę rzadkich przypadków, których rozwój wiązał się z obniżeniem odporności. Ten niezwykły spadek właściwości ochronnych organizmu nazwano zespołem nabytego niedoboru odporności.
Przyczyny obniżenia odporności nie można było ustalić przez długi czas, ale w 1985 roku odkryto wirusa, którego obecność prowadzi do rozwoju AIDS. Obliczenia na podstawie statystyk zachorowań sugerują, że epidemia HIV rozpoczęła się w USA na początku lat siedemdziesiątych. Większość badaczy uważa, że HIV w swojej nowoczesnej postaci pojawił się na planecie nie więcej niż 100 lat temu. Rozprzestrzenieniu się choroby pomogła „rewolucja seksualna”, która ogarnęła kraje Zachodu na przełomie lat 60. i 70. XX wieku.
Warto zaznaczyć, że AIDS to jedna z chorób, na które jeszcze nie ma skutecznego lekarstwa.
Jak możesz stwierdzić, czy dana osoba ma AIDS?
Nie każdy nosiciel wirusa HIV choruje na AIDS. Dopiero kiedy osoba zarażona wirusem HIV zaczyna chorować przewlekle, istnieje podejrzenie, że rozwinęła się AIDS. Specjalne badania stanu immunologicznego pozwalają ustalić, w jaki sposób wirus wpływa na układ odpornościowy, czy obserwowane choroby są rzeczywiście spowodowane silnym spadkiem odporności, czyli tylko niedoborem odporności.